Stan


Stan is een haflinger van zes jaar. We hebben Stan eind februari gekocht, toen we onze merrie Ushi moesten verkopen. Wat er al lange tijd aan zat te komen want ik heb een hele zware blessure gehad. Met Ushi heb ik endurance (lange afstanden) gereden (zie pagina 'Ushi'). Echter dat is door mijn knie-blessures helaas niet meer mogelijk.  De afgelopen maanden ging dus regelmatig door mijn hoofd wel paard/ geen paard / wat voor paard? Helemaal geen paard, dat was geen optie. Maar wat dan? Een shetlander leek me ook wel heel leuk. Voor de kar en beetje mee wandelen. Maar wat als ik er dan toch af en toe weer op wilde? Een dressuurpaard om weer het goede gevoel bij te krijgen (als ik weer kan gaan rijden, heb ik een jaar niet gereden, ik heb geen idee hoe het dan gaat) eigenlijk ook niet, want ik kan simpelweg niet meer lang en veel rijden. En als ik een dressuurpaard koop heb ik dan toch weer het gevoel en idee dat ik er 'iets' mee moet. Maar een gezellig recreatiepaard kan natuurlijk wel. Een die het leuk vindt om gepoetst te worden, wil wandelen, niet schrikt van elke grasspriet die scheef staat en niet elke dag uren moet trainen of lopen..... maar ja, wat voor paard neem je dan? Een koudbloed, dat was de eerste beslissing. Een tinker, een haflinger, een fjord? Uiteindelijk is het dus Stan geworden!

 

Stan toen we hem kochten, nog dik in het winterhaar. Stan was hoefbevangen geweest en nog steeds te dik... Hij kon nog niets, er was wel eens op gereden, maar als dat 10x is geweest was het veel. Bovendien was hij bitloos gewend. Oftwel: eigenlijk was Stan groen als gras, geen conditie, geen spieropbouw. Maar wel super betrouwbaar en ontzettend vriendelijk. Dat was precies de reden waarom ik hem heb gekocht. Hij leek me een heel fijn maatje, zoeen die gezellig bij je komt staan. Daarbij had ik zelf natuurlijk na mijn knie-operaties ook totaal geen conditie, ik kon nog maar net weer zonder krukken lopen...

 

 

Stan kwam op 1 maart bij ons. We zijn toen elke dag wat gaan doen. Beetje wandelen, poetsen. Alles in een heel langzaam tempo want ik kon nog niet zoveel. Stan was toen een enorme knuffelbeer met behoorlijk wat vet op zijn lijf. Je kon zijn schouders niet voelen, laat staan zien en zijn buik was heel erg gevuld. En zijn billen waren wel erg rond.... Je lijkt op deze foto dat hij behoorlijk overbouwd is....maar dat was ook gewoon een laag vet! Zijn billen zijn helemaal rond van boven, dat wordt op de andere foto's anders. Zijn nek was heel breed en heel stijf. Hij zat ook nog volop in het winterhaar. Zijn manen waren geschoren, want toen ze hem uit het land halen kregen ze de manen niet meer uit de klit. Eigenlijk vond ik hem gewoon ook zielig. Hij is zo'n lief en vriendelijk dier en niemand die echt met hem bezig ging. Daar ging nu dus verandering in komen. Stan vindt het helemaal geweldig om iets voor je te doen en iets samen met je te doen. Hij is eigenlijk nooit chagarijnig en is beslist niet sloom. Hij is eigenlijk super vlot en vrolijk..... ietsje vlotter dan ik had gedacht met een haflinger eerlijk gezegd!

 

 

Dit is Stan eind april / begin mei. Hij komt iets in model maar dat voel je meer dan dat je het direct ziet. Ook de PAVO meter geeft aan dat hij in omvang een paar centimeter kwijt is...

Je ziet een beetje schoft verschijnen. Hij begint een goudhaantje te worden. Onder de appeltjes en hij glimt als een spiegel. Zijn manen groeien gelukkig ook goed. Nog steeds kan ik de ribben niet voelen MAAR we zien zo af en toe een schouder! En zijn buik krijgt een andere vorm, wat strakker.

Doordat ikzelf nu wat beter ter been ben gaan we heel veel wandelen. Naar het Kralingse bos of gewoon langs het fietspad. Ik hou het nu zelf ongeveer een uur vol en doe dat zo'n 2 x per week. We rijden (of zoiets) ook 2x per week, nu ongeveer 20 / 30 minuten. Langer gaat nog niet. Voor het rijden of wandelen loopt Stan los in de paddock of we werken eerst los.

Ik heb het zelf half / eind mei ontzettend druk waardoor we net niet door kunnen pakken met rijden en trainen. Maar op stal zijn nog wat pakken ouder hooi en hij krijgt in die tijd dat oudere hooi gevoerd tussen de middag gevoerd, voor de andere twee voerbeurten krijgt hij zijn kuil (en suikervrije muesli, ja hij is echt op dieet). Stan heeft dan ook een hoefzweer, waardoor we een week wat minder kunnen doen. Nu,  eind juni is het weer iets rustiger en gaan we weer flink aan de wandel en breiden we het rijden uit tot ongeveer drie kwartier. Het wordt nu echter rijden, Stan doet erg zijn best en loopt in stap en draf echt wel netjes. Het is erg leuk om zo weer met zo'n jong paard bezig te zijn. Ik merk ook dat mijn conditie toch nog steeds toeneemt waardoor we weer echt kunnen gaan rijden in plaats van meeliften. Op 24 juni ziet Stan er zo uit. Volgens de PAVO meter is hij dan al 100 kg afgevallen!

 

 

Stan blijft een forse jongen, hij is wat men noemt een 'ouderwets' type haflinger. Ook zijn hoofd (waar natuurlijk geen grammetje vet op zit ;-) is breder dan dat van een gewoon paard. Ik heb een hoofdstel maat full, daar heb ik de neusriem van moeten verlengen, anders past het niet. Hij heeft een stokmaat van 1.55. De boommaat van zijn zadel is 42.  Maar ik heb nu tenminste het gevoel dat ik mijn benen om hem heen kan leggen, in plaats van dat ik ze alleen maar uit kan steken. Kijk eens naar zijn billen, en de broekspieren, die worden strakker. Zijn buik / lijf is minder massaal. Er zit een schoft en er is duidelijk een schouder. Zijn hals is gespierder en er zit meer lijn in zijn rug. Op de foto hieronder is dat allemaal nog beter te zien.

 

 

Want wat zien we daar....zowaar een, nee zelfs twee ribben !!!! En mij is altijd verteld: als je een of twee ribben kun zien van je paard of de ribben wel kunt voelen maar nauwelijks zijn, dan zijn ze goed op gewicht. Oftewel: deze man is nu op weg om een echte bodybuilder te gaan worden.

Wat ook zo leuk is is dat zijn uitstraling is veranderd. Hij kwam eerst een beetje sullig over maar hij wordt steeds meer en meer een echt stoere bink. Zijn bewegingen worden soepeler en hij voelt onder het zadel net zo aan als een jonge KWPN'er. Doordat er ook erg veel vet van zijn nek af is gegaan en aan de zijkant van zijn lijf is hij veel soepeler geworden. Hij kan nu veel beter buigen en is veel flexibeler. Hij geeft je een heel goed gevoel. Zaterdag 24 juni  hebben we voor het eerst weer les.... (daar komen dus wel foto's van) en wie weet rijden we ergens volgend jaar wel weer een keer een echte dressuurproef! Wat ook zo heerlijk is, is dat Stan alles leuk vindt. Gewoon wandelen, freestyle, lange lijnen (wat hij nu een paar keer gedaan heeft en het ziet er super uit), dressuur. Maar ook poetsen en met een ander paard in de paddock staan. Stan is een schot in de roos en we hopen dat we nog jaren plezier van elkaar hebben.